Tuz gölü ; günbatımına , ışık yansımalarına, uçsuz bucaksız beyazlığa, gökyüzü ile yeryüzünün birleşmesine tanık olduktan sonra kolay kolay unutabileceğiniz bir yer değildi, kurumasaydı eğer.
%85'i yok olan gölde ışık yansımalarını tanık olmanız artık imkansız gibi.
Ankara'dan yola çıkıp 3 saat sonra orada olmayı planlarken kaybolup, iyi ki kaybolmuşuz dedirttiren terk edilmiş bir köyde bulduk kendimizi.
Tuz Göl'ü terk edilmiş köyden bile daha terk edilmiş gibiydi, günbatımıyla birlikte pembeye boyanan flamingolar yoktu, güneşin batarken suyu bıraktığı maceracı renkler yoktu, 'görsel şölen, muhteşem güzellik, tılsımlı göl 'gibi cümlelerin bir geçerliliğinin kalmadığı gibi.
Ayağımıza batan tuz kristalleri, çektiğimiz bir kaç kare fotoğrafla geri döndük, üzüntümüz dönüş yolumuzdan daha uzundu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder